7 rzeczy, których o mnie nie wiecie, a na stole popularny Boeuf Strogonow

Dostałam takiego maila:
„Zapraszam Cię do blogowej zabawy w „7 rzeczy...”
Sorki, ale to z sympatii.”

Z sympatii chciałabym pokroić Gutka na plasterki. :D I szczerze żałuję, że nie mieszkam bliżej, bo mogłabym zamysł wprowadzić w czyn. :D
Tak naprawdę zawsze wszelkie tego typu zabawy omijam szerokim łukiem i chyba bodaj nigdy jeszcze nie dałam się w nie wciągnąć... :)
Ale niech już będzie, ten jeden raz uchylę rąbka tajemnicy. Z sympatii. :)
Może nie wszystko będzie śmieszne, ale prawdopodobnie (a może nie... :D) prawdziwe.
No lecę, chciałabym mieć to już za sobą. :D Zaczynam od lat najwcześniejszych.

1) Jako dziecko nie cierpiałam majonezu, sałaty i żółtego sera. Za to nie miałam żadnego problemu ze zjedzeniem talerza flaczków i porządnej golonki. :D

2) Przez wiele lat sportowo grałam w szachy. Należałam do klubu, uczestniczyłam w treningach, jeździłam na mecze i turnieje, zgrupowania, etc.
Wiem co powszechnie mówi się o szachistach. :) Dzisiaj już mnie to nie wzrusza, ale wtedy byłam gotowa oczy wydrapać każdemu, kto odważył się powiedzieć na głos frazes „refleks szachisty”. :D

3) Jako początkująca studentka zapragnęłam stać się blondynką. Kupiłam więc stosowną farbę, samodzielnie nałożyłam na włosy, odczekałam, spłukałam... I okazało się, że na głowie mam marchewkę. Tak pomarańczową jak to tylko możliwe. :D Już nigdy więcej nie oszczędzałam na fryzjerze. ;-)

4) Jestem typową kobietą. Choć w szafie sporo, mój małżonek często słyszy jak marudzę „nie mam co na siebie włożyć...”. A najlepszym sposobem na chandrę, złe samopoczucie, czy inny czarny dzień są oczywiście zakupy.

5) Mam dziwną przypadłość: nigdy nic nie gubię. A czasem tak bym chciała! :)

6) Mam też inną przypadłość: nie noszę tipsów, nie korzystam (z niewielkimi wyjątkami) z solarium, nie wstrzykuję sobie botoksu, nie odsysam tłuszczu, nawet pełnego makijażu nie robię na co dzień, a tylko przy ważnych okazjach...

7) A kto wie, może powinnam łapać się już tych wszystkich metod, bo w tym roku, o czym zapewne nie wiecie stuknie mi 38 wiosen. :)

Tyle tajemnic na mój temat.
Do ujawnienia swoich typuję Kasię z bloga „Pokrojone i doprawione". :)
Kulinarnie natomiast zapraszam dzisiaj na popularnego „Strogonowa”, czyli rodzaj gulaszu wołowego.



Boeuf Strogonow

ok. 700g polędwicy wołowej
oliwa do smażenia
1 cebula
ok. 500ml bulionu (ew. wody)
2-3 listki laurowe
szczypta suszonego tymianku
szczypta suszonego cząbru


ok. 300g pieczarek
1 czerwona papryka
ok. 200g ogórków kiszonych
ok. 400ml passaty pomidorowej
sól, pieprz, słodka papryka – do smaku
1-2 łyżki musztardy (lubię taką z ziarenkami gorczycy)
ok. 125 ml (pół małego pojemniczka) kwaśnej śmietany (u mnie 18%)
1-2 łyżki mąki

Mięso pokroić w paseczki lub kostkę. Podsmażyć na patelni w odrobinie oliwy. Mięso przełożyć do większego garnka, a na patelnię wrzucić posiekaną cebulę i zeszklić. Przełożyć do mięsa. Całość zalać bulionem, włożyć listki laurowe, tymianek i cząber. Gotować do czasu aż wołowina nieco zmięknie (ale nie na tyle, by się rozpadała).
W międzyczasie obrać pieczarki. Wszystkie warzywa (pieczarki, papryka i ogórki) pokroić. Wrzucić do garnka z mięsem. Wlać passatę pomidorową. Zagotować. Doprawić do smaku solą, pieprzem, słodką papryką i musztardą. Gotować jeszcze ok. 20-30 min., do momentu, gdy mięso stanie się zupełnie miękkie.
Śmietanę wlać do kubeczka. Powoli (by się nie zważyło) dodawać trochę sosu z mięsa, energicznie mieszając. Dosypać mąkę, połączyć tak by nie zostały grudki, a następnie całość wlać do garnka z mięsem (najlepiej przez drobne sitko). Wymieszać. Zagotować.
Podawać ciepłe.
Smacznego!