niedziela, 14 lutego 2016

Towarzyska pasta. Hummus z pieczoną marchwią i harrisą.


Pamiętacie może, jak kilka miesięcy temu podzieliłam się pomysłem na hummus z dodatkiem pesto bazyliowym i młodymi listkami botwinki? Rozgadałam się wtedy, że czuję się uzależniona od tego smaku. :D Ojjj, jasne, że to takie tam gadanie, bo uzależniona czuję się od wszystkiego co smaczne i co sprawia, że chciałabym jeść jak najczęściej. W końcu uczucie uzależnienia od jedzenia wydaje się być zwykłym odruchem każdej osoby kochającej jeść.
Ale wracając do meritum – mój małżonek gada, że hummus jest „jedzeniem towarzyskim”. Sama nie wiem co przez to rozumie, chyba po prostu wygrzebywanie z jednej miski – zbliża ludzi. :)


Pamiętam, jak pewnego razu wrócił do domu bardzo, bardzo późnym wieczorem, z paszczą uśmiechniętą od ucha do ucha i zawiniątkiem. Już się szykowałam, żeby profilaktyczną burzę przeprowadzić, bo i owszem piłka nożna razem ze znajomymi rzecz święta, ale żeby od razu pół nocy...?
I wtedy wcisnął mi zawiniątko: „Dla Ciebie od Maliki. Bo wiesz, wróciła z restauracji do domu i jeszcze towarzyskiego jedzenia naszykowała, żeby nam się lepiej mecz oglądało.”.
Odwijam, a w środku świeżutki, pachnący chlebek naan i pudełeczko z hummusem. O matko i córko...! Miałam tylko spróbować odrobinę, a skończyło się... wiadomo - do dna. W środku nocy. ;-) Błogość. Błogość wszędzie. :) I ta myśl natarczywa, że "staremu" nie dam ani odrobiny, on już się najadł i to "towarzysko". Nie podzielę się i już! Tyle mojego, co zjem. :D


Doprawdy, nie dziwię się wcale, że co fajniejsze kawiarnie i śniadaniownie decydują się serwować swoim gościom ten smakołyk. Nie dziwi mnie też, że na mapie kulinarnej Polski pojawia się coraz więcej „hummusowni” - lokali, w których niejednokrotnie calutkie menu oparte jest – aż trudno uwierzyć – na paście z ciecierzycy. Bo skoro ona taka „towarzyska” i poprawia humor, to czego chcieć więcej? :)


Nawet znudzić się nie może, bo urozmaicać można ją wedle upodobania.
Ostatnio podpatrzyłam (tutaj - klik), a zaraz potem przyrządziłam osobiście, wersję, która szalenie przypadła mi do gustu. Chyba nawet bardziej, niż ta z dodatkiem pesto. Bazą jak zawsze pozostała gotowana ciecierzyca, a wśród głównych dodatków znalazła się upieczona marchew i harrisa (pasta z papryczek chili i przypraw). Jak łatwo się domyśleć, marchew nadaje paście nutę słodyczy (i miły, pomarańczowy kolor), a harrisa fajnie zaostrza smak (dlatego radzę dozować z umiarem, najlepiej małymi porcjami i próbować). Kropkę nad „i” stanowi wykończenie (już na talerzu). Garść ziarenek granatu, podprażone orzeszki piniowe, trochę zieleniny i obowiązkowo – spory chlust oliwy najlepszej jakości.
No i niech ktoś powie, że po takiej uczcie można się jeszcze złościć? :)
Powiem tylko jedno: róbcie, jedzcie i uśmiechajcie się do siebie przy talerzu. :)


Hummus z pieczoną marchwią i harrisą
inspiracja: przepis na blogu The first mess

150g suszonej ciecierzycy (lub ok. 350g ugotowanej)
4 marchewki
ok. 1½ łyżeczki harrisy (lub do smaku)
1-2 łyżki tahini (pasta sezamowa)
1 ząbek czosnku
kawałek świeżej papryczki chili (dodatkowo, można pominąć)
1/3 łyżeczki zmielonego kuminu (zmielone nasiona)
¼ łyżeczki kolendry (zmielone nasiona)
ok. 5-6 łyżek oliwy extra vergine
sok z 1 niedużej cytryny
sól

Oraz:
garść ziarenek owocu granatu
1-2 łyżki orzeszków piniowych
garść natki pietruszki (albo świeżych listków kolendry)
pieprz
oliwa extra vergine

Suszoną ciecierzycę zalać wodą i odstawić na kilka godzin, aby ziarenka napęczniały (najwygodniej pozostawić na całą noc). Wylać odstałą wodę, nalać świeżej (lekko posolić) i ugotować ciecierzycę do miękkości (ok. 1 godz.). Odcedzić z wody i ostudzić.
Piekarnik rozgrzać do temp. 200 st.C (grzałki górka - dół). Marchewki porządnie wyszorować, osuszyć, pokroić na połówki (wzdłuż grubości), oprószyć solą i skropić ok. 2 łyżkami oliwy. Marchewki ułożyć na dużym arkuszu folii ALU i szczelnie zawinąć. Piec ok. 40 min. Następnie otworzyć wierzch folii i podpiec jeszcze ok. 10 min. Wyjąć z piekarnika i ostudzić.
W jednym naczyniu umieścić ostudzoną ciecierzycę i marchewki, dodać harrisę (jest pikantna, dlatego najlepiej dozować do własnego smaku), tahinę, posiekany czosnek i kawałek papryczki chili, pozostałe przyprawy (zmielony kumin i kolendrę), oraz 4-5 łyżek oliwy i sok z cytryny – całość bardzo dokładnie zmiksować (w malakserze lub blenderem). Na koniec doprawić do smaku solą.
Gładką pastę przełożyć do miseczki, na wierzchu wykonać (np. trzonkiem sztućca) spiralne żłobienia, skropić dość obficie dodatkową oliwą, oprószyć pieprzem oraz posypać uprażonymi na suchej patelni piniolami, posiekaną natką pietruszki i ziarenkami owocu granatu.
Podawać np. z grillowanym pieczywem, chlebkami naan, świeżą bagietką, plackiem tortilli, kawałkami świeżych warzyw, etc.
Smacznego!

5 komentarzy:

  1. Uwielbiam tą pastę ale jeszcze nie jadłam z marchewką, biegnę próbować zrobić taką wersję

    OdpowiedzUsuń
  2. Ślicznie wygląda :) Tak dawno nie jadłam hummusu, ale jak spojrzałam na Twój to mam ochotę pobiec do kuchni i zrobić :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Piękne zdjęcia, dzieła sztuki! Uwielbiam Harrisę, ten hummus to coś dla mnie :) Marchewkowy musi mieć bardzo ciekawy smak ;)

    OdpowiedzUsuń
  4. Uwielbiamy hummus, pieczoną marchew tez, musimy wypróbować to połączenie koniecznie :)

    OdpowiedzUsuń
  5. "Towarzyska pasta" bardzo podoba mi się to określenie. Jest naprawdę trafne. Ja uwielbiam hummus, uważam że świetnie nadaje się na imprezy. Ostatnio na swoim blogu proponowałam nawet całe imprezowe menu oparte właśnie na hummusie i ciecierzycy. Ale wersji z marchewką jeszcze nie próbowałam - nie zliczę już ile można zrobić wersji hummusu :)

    OdpowiedzUsuń

Dziękuję za pozostawiony komentarz. :) Jestem winna Ci informację: blog jest moderowany, spamowi i pyskówkom mówimy stop. We wszystkich innych sprawach zapraszam. :)