Majowe warzywa. Pieczone.

Jakże trudno jest mi nie powtarzać tych samych słów, które pisałam zeszłego roku o tej porze... ;-) Trudno jak diabli! Bo cokolwiek bym nie powiedziała na majowe dzień dobry – to i tak summa summarum sprowadzi się do tego, że maj jest cudowny, że go kocham najbardziej ze wszystkich dwunastu miesięcy i że warto czekać na niego cały długi rok! Choć gryzę się w język i staram z wszystkich sił, by palce nie wystukały na kalwiaturze myśli, które jak bumerang wracają zawsze w maju – to jakaś przemożna siła jednak mnie pcha i podszeptuje, że przecież to nic..., to nieważne, że te słowa już padły nieraz... Bo one z tych co można powtarzać wciąż i wciąż. :) Bo ja czuję się jak majowa królowa. :) Miesiąc, w którym przyszłam na świat i miesiąc, z miłości do którego nadałam imię swojej córce. O! :)
Pewnie za rok, znów to napiszę i w końcu ktoś mi wytknie, że nudna jestem. ;-) Ale co tam! Maj jest cudny i nic tego nie zmieni. :)



Majowy sezon szparagowy rozpoczełam w minioną sobotę, propozycją Bey na smażone szparagi z sezamem. Ach, jakże mi one smakowały! Orientalne i pyszne! I tylko okazało się, że porcję zrobiłam stanowczo za małą, bo ani się obejrzałam, a talerz pusty się zrobił, a w brzuchu jakoś burczało. :)

Dzisiaj znów zaserwowałam szparagi, choć już nie w wersji 'solo', a obok innych młodych warzyw. To świetna propozycja dla tych, którzy tak jak ja, lubią warzywa pieczone (w tym zawsze niezawodne ziemniaki!). Podobne dania robiłam już wielokrotnie, z różnymi dodatkami i różnymi warzywami. Dzisiaj dla odmiany skorzystałam z przepisu podpatrzonego u Agnieszki i Marcina Kręglickich. Propozycja o tyle ciekawa, że pod koniec zapiekania układa się na warzywa kawałki czosnkowo – ziołowo – parmezanowego masła.
Powiadam Wam: to jest PYSZNE! Chrupiące, złociste ziemniaczki. Pełna słodyczy młoda marchew. I delikatne szparagi. :) A wszystko pod 'kleksami' parmezanowej skorupki... Czujecie ten zapach? Bo ja mam ochotę na dokładkę, której notabene już nie ma...




Pieczone szparagi, marchewki i młode ziemniaki
inspirowane przepisem Agnieszki i Marcina Kręglickich

1/3 kostki masła, ok.70g
4 łyżki tartego parmezanu
1 utarty ząbek czosnku
2 łyżki posiekanej natki z pietruszki

12 szparagów zielonych grubych
12 plasterków szynki suszonej lub wędzonego boczku
8 młodych ziemniaków
4 młode marchewki
2 - 3 łyżki oliwy
sól


Parmezan, miękkie masło, czosnek i natkę pietruszki zmiksować lub dokładnie wymieszać i zamrozić zawinięte w folię.

Szparagi obrać i odciąć końcówki. Każdego zawinąć w plasterek szynki. Ziemniaki i marchewki wyszorować, przekroić wzdłuż na pół lub na cztery części w zależności od wielkości. Warzywa posolić i zmieszać z oliwą. Ułożyć na dużej blasze i wstawić do gorącego piekarnika 250 stopni C.
W trakcie pieczenia kilka razy potrząsnąć blachą, aby warzywa nie przywarły. Kiedy są prawie miękkie, położyć na nich wiórki schłodzonego masła i wstawić z powrotem do piekarnika, aż się przyrumienią. Podawać gorące jako samodzielne danie z sałatą lub jako dodatek do dania głównego.


Jak zwykle dość swobodnie potraktowałam proporcje użytych składników – zwłaszcza jeśli chodzi o ilości użytych warzyw.
Również zmieniłam sposób przygotowania szparagów. Tylko kilka sztuk owinęłam suszoną szynką (parmeńską), pozostałe szparagi pocięłam na ok. 5-6 cm kawałki i podobnie jak resztę warzyw - skropiłam oliwą.
Wszystkie warzywa piekłam razem – tak jak przewiduje przepis, ale 'po fakcie' wydaje mi się, że lepiej byłoby szparagi dołożyć mniej więcej w połowie zapiekania (czyli ok. po 15 min.), bowiem zwłaszcza ziemniaki i szparagi nie miękną w jednym czasie. Moje szparagi w związku z czym dość mocno się przypiekły. Przy krótszym zapiekaniu – z pewnością ładniej by wyglądały. :)
Moje warzywa piekły się ok. 30 – 35 min.