„...a historia wolno sobie płynie...” kontra ciasto z renklodami

Miniony weekend taki trochę z innej bajki był...

Pokonałam zaledwie trzy minuty czasoprzestrzeni, owszem, nieco zakręconej - wyszłam z domu, skręciłam od razu w lewo, potem w prawo i prosto, aż do najgłówniejszej z najgłówniejszych ulic Gdańska, potem jeszcze ze sto kroków trochę w lewo i trochę w prawo, i już. 

Ostatni krok był decydujący, bowiem ze zwykłego, codziennego miasta – przeniosłam się w czasy dawne i jeszcze dawniejsze..

Moja ulubiona Mariacka na jeden wieczór jeszcze bardziej wypiękniała, jeszcze bardziej odżyła, rozśpiewała się, a muzyka poważna wartkim strumieniem popłynęła między kamieniczkami...

Tu i ówdzie z godnością sunęły Gdańszczanki w czepkach i surdutach, albo groźnie spoglądali żołnierze z epoki napoleońskiej, przemierzający mariackie bruki... 

Przyjemnie się działo, „historia wolno sobie płynęła”(klik), a przedproża naszych pięknych kamieniczek radośnie tętniły życiem.

Ja tymczasem zupełnie nieoczekiwanie, za sprawą mojej małej Pszczółki – utknęłam w zaczarowanym świecie baniek.  Uliczka spowita milionem tęczowych bąbelków była wprost zjawiskowa... Utonęłam w niej na dobre 200 lat... A przynajmniej do kolejnego święta ulicy Mariackiej... :)

A jak kulinarnie minął mi weekend?

Cóż, czasem zwyczajnie trzeba iść za ciosem. Drożdżówki ze śliwką zbyt szybko „się zjadły” (ach, żeby same...). No i świetnie, nie zamierzałam się umęczać wspomnieniami i postanowiłam upiec kolejne. A, że przypadkiem nie starczyło czasu na dłuższe wyrabianie i rośnięcie ciasta (w końcu w planach miałam wspomniane zakrzywienie czasoprzestrzeni) to znalazłam im godne zastępstwo.

W ostatnim numerze „Kuchni” (9/2012) moją szczególną uwagę przykuł przepis na ciasto orzechowe z czerwonymi renklodami. To ciasto typu „pieczone do góry dnem”. Jak się zapewne domyślacie, umieszczone na dnie owoce, w połączeniu z brązowym cukrem trzcinowym i masłem – nadają ciastu bardzo smaczny, lekko karmelowy posmak.

Zasadniczo skorzystałam bez większych zmian z przepisu, od siebie dodając jedynie dodatkową porcję orzechów i zwiększając temperaturę pieczenia.

I jeszcze mała uwaga, której zdecydowanie zabrakło mi w przepisie: polecam foremkę (tortownicę, czy jakąkolwiek inną użyjemy z ruchomym dnem) - wyłożyć papierem do pieczenia (koniecznie wraz z bocznymi ściankami), inaczej jest duża szansa, że cały ten przepyszny sos jaki zbiera się na spodzie – bezpowrotnie wypłynie przez nieścisłości foremki.

Ciasto orzechowe z czerwonymi renklodami

inspirowane przepisem w magazynie „Kuchnia” 9/2012 (wraz z moimi uwagami)

ok. ½ kg czerwonych renklod

130g masła

ok. 200g brązowego cukru trzcinowego

1 jajko

½ szkl. śmietany 18% (w oryginale 22%)

150g mąki (1 szkl.)

½ łyżeczki sody oczyszczonej

szczypta soli

1½ łyżeczki przyprawy do jabłecznika (dałam 1 łyżeczkę cynamonu + ¼ łyżeczki kardamonu + ¼ łyżeczki utartych goździków)

1/3 szkl. bardzo drobno posiekanych orzechów laskowych (w oryginale włoskie)

1/3 szkl. orzechów laskowych bardzo grubo posiekanych (dodatkowo – można pominąć)

  Umyte i osuszone renklody podzielić na ósemki lub dwunastki.

Piekarnik rozgrzać do temp. 180 st. C. Tortownicę o średnicy 20cm wyłożyć ściśle papierem do pieczenia, wraz z bocznymi ściankami.

Na dno wyłożyć 3 łyżki masła i wstawić na ok. 1 min. do piekarnika – do rozpuszczenia masła.

Roztopione masło rozprowadzić po całym dnie, posypać połową (100g) cukru brązowego, a następnie rozłożyć śliwki, tak aby zachodziły jedna na drugą. Posypać grubo posiekanymi orzechami.

Do osobnego naczynia przesiać mąkę wraz sodą oczyszczoną, solą i przyprawami.

Pozostałe masło i cukier utrzeć na gładką masę. Nadal ucierając dodawać po kolei: jajko i śmietanę, a następnie wmieszać mąkę z dodatkami, oraz drobno posiekane orzechy.

Masę delikatnie wyłożyć na owoce – wyrównać powierzchnię szpatułką.

Piec ok. 50 min. Patyczek wetknięty w środek ciasta powinien po wyjęciu być suchy).

Przez ok. 10 min. studzić ciasto w foremce. Potem okrawać nożem dookoła i przełożyć ciasto na talerz, tak aby warstwa owocowa znalazła się na wierzchu (uważać, by nie oparzyć się gorącym sosem!).

Można podawać również na ciepło z kulką lodów waniliowych.

Smacznego!