Porażki kulinarne i zupełnie udane Amaretti

Nie lubię w kuchni ponosić porażek. Nie tragizuję, gdy to czy owo mi nie wyjdzie, ale każdą porażkę powoli muszę w sobie przetrawić, przeanalizować: co, jak i dlaczego? W moim wypadku do kulinarnych wpadek dochodzi najczęściej, gdy bujam w obłokach...(a uwierzcie, zdarza mi się to nader często ;-) ) Ileż to razy nie dość dokładnie przeczytałam przepis i zapomniałam dodać ważnego składnika, albo w całości wrzuciłam jajko, które zdecydowanie powinno mieć oddzielone białko od żółtka... Miałam też wpadkę z powodu tzw. „złośliwości rzeczy martwych”. ;-) Pamiętam jak bardzo chciałam spróbować swych sił w pieczeniu kultowych makaroników (macaroons). Nie wyszły...:( Dopiero kilka dni później się zorientowałam, że przyczyną był piekarnik, który raczył się właśnie wtedy popsuć. ;-/ Czasami bywa tak, że po prostu mam gorszy dzień. Wszystko leci mi z rąk, rozkojarzenie, itp. Wtedy zdecydowanie wiem, że powinnam jak najszybciej wyjść z kuchni, bo nic sensownego spod moich rąk się nie urodzi. ;-) Jednak w największą złość wprawia mnie fakt, gdy moje kulinarne niepowodzenia spowodowane są fatalnym przepisem. Niejednokrotnie już przekonałam się, że „stylizowane zdjęcia” do przepisu to wcale nie rzadkość... Innymi słowy mówiąc, przepis to jedno, a zdjęcie do niego – niekoniecznie przedstawia dokładne odwzorowanie przepisu. Kiedyś oglądałam w tv program na temat kulinarnych „fałszerstw”, jakie stosuje się w reklamach telewizyjnych, czy sesjach zdjęciowych do periodyków. I tak na przykład pięknie sfotografowane lody – to w rzeczywistości uformowane w kulki i zabarwione puree ziemniaczane (one na pewno się nie rozpuszczą i nie popłyną). Błyszcząca kawa – to cola w filiżance (kolor ten sam), a pianka na wierzchu bynajmniej nie pochodzi od mleczka, ale specjalnie spienionego płynu do mycia naczyń... Przykładów było sporo więcej... W każdym razie, jedno jest pewne - ból brzucha gwarantowany... :(
Dzisiaj popełniłam wypiek, który na zdjęciu wyglądał naprawdę świetnie. Wiernie odtworzyłam przepis, a to co wyjęłam z piekarnika – klęska...niejadalna guma, która od razu wylądowała w koszu. :(
Ale nie, oczywiście, że nie zamierzam Wam podawać przepisu na gumę. ;-) Gdy w kuchni coś mi nie wyjdzie – to szybko staram się zabić smutek klinem. Oczywiście kulinarnym. ;-) Tym razem padło na proste, smaczne i szybkie w wykonaniu ciasteczka amaretti. Przepisów na nich znajdziecie bez liku. Jakiś czas temu Bea z Mojej kuchni podawała dwa przepisy na amaretti, w których wykorzystuje się same białka. Ja dla odmiany wyszperałam przepis (tutaj oryginał), gdzie całe jajko „cementuje” mielone migdały. Zapewniam, że żadnych sztuczek i fałszerstw nie stosowałam, a ciasteczka, które widzicie na zdjęciach zrobione zostały zgodnie z poniższym przepisem. ;-)



Amaretti
inspirowane przepisem z blogu Alpineberry (z moimi niewielkimi modyfikacjami)

200 g mielonych migdałów
½ szkl. drobnego cukru (dałam brązowy)
½ łyżeczki kakao
1 duże jajko
1 łyżeczka ekstraktu migdałowego

cukier do obtaczania (dałam brązowy)


Rozgrzać piekarnik do temp. 180 st.C. Blachę wyłożyć papierem do pieczenia.
Wymieszać w misce suche składniki: mielone migdały, cukier i kakao. Dodać rozkłócone jajko i ekstrakt migdałowy. Wyrobić ciasto. Formować w dłoniach kulki o średnicy ok. 2,5 cm (ja użyłam małej gałkownicy). Każdą kulkę obtoczyć w dodatkowym cukrze. Układać na blasze. Odstępy między kulkami nie muszą być zbyt duże, bo ciasto nie rozlewa się nadmiernie w czasie pieczenia. Piec ok. 10 minut. Studzić na kratce.





Migdały, które użyłam – były dość grubo mielone. Stąd też i struktura amaretti wyszła gruboziarnista. Sądzę, że z kakao można z powodzeniem zrezygnować. Ciasteczka z tego przepisu tylko z wierzchu mają chrupiącą skorupkę. Wewnątrz amaretti są lekko wilgotne (ale nie ciągnące).