Tarta. Szparagi i tymianek.

Z radością wystawiam twarz do słońca. Moje dłonie już są opalone. Tak same z siebie, bez specjalnych zabiegów. Każdego dnia spędzam sporo czasu spacerując po mieście. Czasem bez celu, ot, gdzie oczy poniosą, byle iść. Często z aparatem w ręku. Maja drepcze obok dziarsko. Na mój jeden krok – jej cztery. Trzeba zwolnić. To ma być przyjemność również dla niej – nie bieg za mamą. Krok za kroczkiem i dwie lub nawet trzy godziny mijają niewiadomo kiedy.
To wielka radość dla nas po spędzonej w domu zimie.
Najczęściej jednak nasze kroki kierujemy po prostu na targ. A tam kolorowo! radośnie! Lubię chodzić między stoiskami. Przy każdym przystajemy, oglądamy, czasem dotykamy lub wąchamy. :) Tu i tam decydujemy się na kupno najładniejszych okazów. Innym razem odchodzimy z pustymi rękoma, ale to nie znaczy, że wyjście było nieudane. Zwyczajnie..., zaszłyśmy tam tylko nasycić oczy. :) Przecież tam zawsze coś się dzieje. :)
Maja na każdym stoisku wypatruje bananów. “Mama! baban! Baban!” . Mnie oczywiście w głowie nie “babany”... Ja wypatruję moich ulubionych szparagów. Od kilku dni niemal każdego dnia pęczek (zwykle zielonych) ląduje w lnianej torbie. Nie potrafię sobie ich odmówić. Zbyt pyszne, zbyt wyczekiwane, zbyt szybko się kończą. Zapewne wkrótce podobnie sprawa się będzie miała z moimi ukochanymi truskawkami. ;-)



W domu już tylko pozostaje szybka decyzja w jakiej postaci przygotować zielone piękności. Jak na razie codziennie podjadamy inaczej. Ciekawe kiedy skończą się pomysły te własne i te podpatrzone u innych.? ;-)
Wczoraj była tarta. Prosta, szybka i super łatwa (ktoś mówił o regule “trzech S”? ;-)). Ciasto francuskie, zwłaszcza to gotowe, wprost ze sklepowej lodówki – to genialny 'wynalazek'. :) Najwięcej czasu zajęło mi obieranie szparagów. Choć kupiłam te cieniutkie – jednak nie umiem się przekonać do zjadania ich ze skórką. Osobiście wolę delektowac się samym miąższem. Reszta to banał. W sumie pół godziny i zasiadamy do stołu.
Nie jest to może danie, które mogłoby robić za jednodaniowy obiad.. Nie jest jakoś szczególnie treściwie. Choć gdyby wczesniej podać lekką zupę, a do samej tarty dodać sałatę z dodatkami - pewnie dałoby radę. :)



Tarta z zielonymi szparagami i tymiankiem
4 porcje

4 łyżki gęstej śmietanki 36%*
3-4 łyżki drobno utartego parmezanu
1-2 ząbki czosnku, drobno roztartego
ok. 1 łyżeczki świeżych listków tymianku
pieprz do smaku

* używam śmietankę Piątnicy, która jest bardzo gęsta

W miseczce wymieszać wszystkie składniki do uzyskania jednolitego kremu. Odstawić na kilka minut, by aromaty się “przegryzły”.

1 op. ciasta francuskiego (ok. 300g)
ok. 300g zielonych szparagów
ok. 8 szt. pomidorków koktajlowych lub 2 zwykłe
sól, pieprz
oliwa do skropienia

Piekarnik rozgrzać do temp. 180st. C.
Obrać szparagi, odciąć zdrewniałe końcówki.
Ciasto francuskie podzielić na 4 prostokąty. Na każdej porcji wykonać nożem niezbyt głębokie nacięcie (aby nie przeciąć ciasta na wylot) wzdłuż wszystkich boków – powstanie rodzaj rantu. Ułożyć na blasze wyłożonej papierem do pieczenia. Każdy prostokąt ciasta wysmarować równomiernie ¼ części przygotowanego kremu śmietanowego (nie wychodzić masą poza nacięty rant).
Szparagi przyciąć na długość tak by zmieściły się na przygotowanym cieście. Rozłożyć po kilka sztuk na każdym prostokącie. Pomidorki pokroić na plasterki (lub połówki) i również rozłożyć.
Warzywa oprószyć lekko solą i pieprzem. Skropić oliwą.
Piec ok. 20 min. aż ciasto się 'napuszy' i nabierze złotego koloru na rantach.
Smacznego!