Różane opowiastki

Pierwsza porcja różanego wyrobu trafiła w moje ręce dokładnie pięć lat temu. I nie był to byle jaki wyrób, ale cudownie pachnące, świeżutko utarte płatki róży, zebrane na beskidzkiej ziemi. Prezent od Basi.

Niewielki słoiczek z różaną zawartością trzymałam w lodówce i pamiętam dokładnie - długo nie mogłam się zdecydować do czego ją wykorzystać. Każda opcja jaka przychodziła mi do głowy - wydawała się niewystarczająco atrakcyjna. No przecież taką królewską różę trzeba godnie potraktować!

W sumie to była wymówka, bo tak naprawdę chyba było mi żal tak po prostu ją zjeść i tym samym się z nią rozstać. Dużo fajniej było mieć słoiczek pod ręką i od czasu do czasu zanurzać w nim nos. A aromat jaki się unosił..., no cóż musicie go sobie wyobrazić... :) 
 

Potem, były konfitury sklepowe. I choć szukałam takich, na których etykiety nie straszyły długą listą na „E” i równie długą listą wypełniaczy – nie ma co się oszukiwać – daleko im było do tych beskidzkich, prawdziwych, podarowanych od serca.

 A w tym roku, w końcu pierwszy raz zrobiłam własną różaną konfiturę. I tylko nie wiem, czy tu błędu w nazewnictwie nie popełniam, bo konfiturę długo się smaży, a ja na zimno utarłam płatki z cukrem, żeby nie zabić wysoką temperaturą ich smaku i aromatu.

Zdobycie płatków róży - gdy mieszka się w centrum dużego miasta – nie jest takie proste... (zważywszy, że brak również zaprzyjaźnionego działkowicza ;-)). Obrywanie ulicznych krzaków wydaje się nieco ryzykownym i mało ekologicznym pomysłem. Na szczęście z pomocą przyszła mi najbliższa rodzina. Biorąc na klatę moje kulinarne fanaberie, weszła w pozamiejskie kolce, zaopatrując mnie tym samym w piękny kopczyk płatków (na zdjęciu widać tylko pierwszą partię, potem przybyło dużo więcej i w żywszych barwach).

Co do samego przepisu – cukru tutaj co niemiara (można by nawet rzec, że to cukier z różą, a nie odwrotnie), niestety jest konieczny, żeby należycie zakonserwować surowy różany produkt. Ale jeśli weźmiemy pod uwagę, że tak przygotowana róża ma niezwykle intensywny smak i wystarczy łyżka, aby nadać smak innej konfiturze, kremowi czy innej masie do deserów – to już nie tak strasznie to wszystko wygląda, prawda? :)

Płatki dzikiej róży ucierane z cukrem

1 porcja płatków dzikiej róży

2 porcje cukru (czyli wagowo dwa razy więcej niż płatków róży)

szczypta kwasku cytrynowego (ilość dostosować do własnego smaku)

Płatki róży przebrać, oczyścić (np. z robaczków), poodcinać białe części u nasady (są gorzkie). Można ewentualnie przepłukać w wodzie i porządnie odsączyć na sicie (ja płukałam, a potem jeszcze bardzo delikatnie osuszałam papierowym ręcznikiem).

Przełożyć płatki do makutry *, zasypać cukrem i szczyptą kwasku cytrynowego – ucierać, aż płatki się rozpadną. Spróbować i wedle uznania (do smaku) dodawać jeszcze po troszkę kwasku cytrynowego (dalej ucierając).

Przełożyć do czystego, wysterylizowanego i suchego słoiczka. Przechowywać w zamkniętym słoiczku w lodówce.

* nie mam makutry i płatki z powodzeniem ucierałam partiami w marmurowym moździerzu